Alles over Romário de Souza Faria

Romário werd geboren en groeide op in de favelas van Jacarezinho, één van de sloppenwijken van Rio de Janeiro, en hij speelde zoals zoveel Brazilianen straatvoetbal. Hij begon als clubvoetballer bij Olaria Atlético Clube in 1983. In 1985 vertrok Romário naar de Braziliaanse topclub CR Vasco da Gama. Na de Olympische Spelen van 1988 werd hij aangekocht door PSV. In Nederland kende Romário veel succes met drie landstitels en twee bekers. Het televisieprogramma Andere Tijden Sport besteedde aandacht aan Romario in de deze periode. FC Barcelona werd in 1993 zijn nieuwe club. Romário maakte bij de Catalaanse club deel uit van het illustere Dream Team. Hij vormde een aanvalsduo met de Bulgaar Hristo Stoitchkov en de Deen Michael Laudrup. De Braziliaan had een hoofdrol in de galavoorstelling tegen Real Madrid in 1994. Het werd 5-0 voor FC Barcelona en Romário scoorde drie keer. Hij gaf tevens de assist op Iván Iglesias voor de laatste treffer. In 1994 werd echter ook de finale van de UEFA Champions League verloren door FC Barcelona. In Athene werd het 4-0 voor AC Milan. Begin 1995 keerde Romário na een conflict met FC Barcelona-trainer Johan Cruijff terug naar Brazilië om bij CR Flamengo te gaan spelen. Begin 1997 ging hij opnieuw in de Primera División spelen, ditmaal bij Valencia CF. Zijn tweede Spaanse periode was echter geen succes en binnen een jaar verliet Romário Valencia CF alweer.

Daarna speelde hij in Brazilië achtereenvolgens bij CR Flamengo (1997-1999), CR Vasco da Gama (2000-2002), Fluminense FC (2002-2004) en opnieuw CR Vasco da Gama (2005-2008) In 2003 stond Romário enkele maanden bij Al-Sadd Sport Club uit Qatar onder contract, maar bij deze club speelde hij slechts drie competitieduels. Voor de AFC Champions League, de competitie waarvoor Al-Sadd hem in eerste instantie had gecontracteerd, bleek de Braziliaan niet speelgerechtigd.

In april 2006 vertrok Romário op huurbasis naar het Amerikaanse Miami FC, dat uitkomt in de USL First Division (één niveau onder de Major League Soccer). Hoofddoel was om zo veel mogelijk doelpunten te maken om zo op het magische aantal van duizend doelpunten te komen. Romário scoorde uiteindelijk negentien treffers, waarmee hij volgens zijn eigen telling op 984 doelpunten kwam. In september besloot de Braziliaan zijn jacht naar de duizend goals voort te zetten in Australië. Romário tekende een contract voor vier weken als gastspeler bij Adelaide United, wat mogelijk was doordat volgens de reglementen van de Australische voetbalbond clubs per seizoen twee spelers voor een maand mogen vastleggen als gastspeler. Veel succes had Romário niet Down Under: in vijf wedstrijden kwam hij slechts één keer tot scoren. Na zijn periode in Australië keerde de Braziliaan terug naar CR Vasco da Gama om met de club het slot van de Campeonato Brasileiro mee te maken. Hier scoorde hij 15 doelpunten, waardoor zijn teller op 999 stond. Uit een penalty scoorde Romario zijn 1000e doelpunt, een record dat alleen Pelé eerder op zijn naam had gezet. Romario heeft een talentrijke zoon, Romarinho genaamd. Op 23 oktober 2007 werd Romario als interim-coach naar voren geschoven bij de Braziliaanse club CR Vasco da Gama.

Op 4 december 2007 wordt bekend dat Romario betrapt is op het gebruik van het maskerende middel

In augustus 2009 kondigde hij aan weer te gaan spelen voor América FC, de favoriete club van zijn
finasteride wat op de dopinglijst staat. Hij vraagt geen contra-expertise aan en geeft aan dat dit middel in een haargroeimiddel zit wat hij al een tijd gebruikt. Hierdoor riskeert Romario een schorsing van twee maanden. Op 6 december maakt Vasco da Gama bekend dat Romario benoemd is tot speler/ coach[1]. Op 18 december krijgt Romario een voorwaardelijke schorsing van 120 dagen opgelegd voor het gebruik van een verboden middel. Op 14 februari 2008 wordt hij in hoger beroep echter vrijgesproken. Een week eerder was Romario opgestapt als trainer van Vasco da Gama na onenigheid met de voorzitter. Hij had aangekondigd zijn spelersloopbaan per 30 maart 2008 te beëindigen. Op 15 april 2008 beëindigde Romario zijn carrière als voetballer.
overleden vader. Hij werd er tevens benoemd tot technisch directeur. Hij speelde in één wedstrijd mee vooraleer in 2010 definitief te stoppen. Romario gooide zich na zijn actieve voetbalcarrière op de politiek waar hij deel uitmaakt van de Socialistische Partij.