Alles over Romário de Souza Faria

Romário werd geboren en groeide op in de favelas van Jacarezinho, één van de sloppenwijken van Rio de Janeiro, en hij speelde zoals zoveel Brazilianen straatvoetbal. Hij begon als clubvoetballer bij Olaria Atlético Clube in 1983. In 1985 vertrok Romário naar de Braziliaanse topclub CR Vasco da Gama. Na de Olympische Spelen van 1988 werd hij aangekocht door PSV. In Nederland kende Romário veel succes met drie landstitels en twee bekers. Het televisieprogramma Andere Tijden Sport besteedde aandacht aan Romario in de deze periode. FC Barcelona werd in 1993 zijn nieuwe club. Romário maakte bij de Catalaanse club deel uit van het illustere Dream Team. Hij vormde een aanvalsduo met de Bulgaar Hristo Stoitchkov en de Deen Michael Laudrup. De Braziliaan had een hoofdrol in de galavoorstelling tegen Real Madrid in 1994. Het werd 5-0 voor FC Barcelona en Romário scoorde drie keer. Hij gaf tevens de assist op Iván Iglesias voor de laatste treffer. In 1994 werd echter ook de finale van de UEFA Champions League verloren door FC Barcelona. In Athene werd het 4-0 voor AC Milan. Begin 1995 keerde Romário na een conflict met FC Barcelona-trainer Johan Cruijff terug naar Brazilië om bij CR Flamengo te gaan spelen. Begin 1997 ging hij opnieuw in de Primera División spelen, ditmaal bij Valencia CF. Zijn tweede Spaanse periode was echter geen succes en binnen een jaar verliet Romário Valencia CF alweer.

Daarna speelde hij in Brazilië achtereenvolgens bij CR Flamengo (1997-1999), CR Vasco da Gama (2000-2002), Fluminense FC (2002-2004) en opnieuw CR Vasco da Gama (2005-2008) In 2003 stond Romário enkele maanden bij Al-Sadd Sport Club uit Qatar onder contract, maar bij deze club speelde hij slechts drie competitieduels. Voor de AFC Champions League, de competitie waarvoor Al-Sadd hem in eerste instantie had gecontracteerd, bleek de Braziliaan niet speelgerechtigd.

In april 2006 vertrok Romário op huurbasis naar het Amerikaanse Miami FC, dat uitkomt in de USL First Division (één niveau onder de Major League Soccer). Hoofddoel was om zo veel mogelijk doelpunten te maken om zo op het magische aantal van duizend doelpunten te komen. Romário scoorde uiteindelijk negentien treffers, waarmee hij volgens zijn eigen telling op 984 doelpunten kwam. In september besloot de Braziliaan zijn jacht naar de duizend goals voort te zetten in Australië. Romário tekende een contract voor vier weken als gastspeler bij Adelaide United, wat mogelijk was doordat volgens de reglementen van de Australische voetbalbond clubs per seizoen twee spelers voor een maand mogen vastleggen als gastspeler. Veel succes had Romário niet Down Under: in vijf wedstrijden kwam hij slechts één keer tot scoren. Na zijn periode in Australië keerde de Braziliaan terug naar CR Vasco da Gama om met de club het slot van de Campeonato Brasileiro mee te maken. Hier scoorde hij 15 doelpunten, waardoor zijn teller op 999 stond. Uit een penalty scoorde Romario zijn 1000e doelpunt, een record dat alleen Pelé eerder op zijn naam had gezet. Romario heeft een talentrijke zoon, Romarinho genaamd. Op 23 oktober 2007 werd Romario als interim-coach naar voren geschoven bij de Braziliaanse club CR Vasco da Gama.

Op 4 december 2007 wordt bekend dat Romario betrapt is op het gebruik van het maskerende middel

In augustus 2009 kondigde hij aan weer te gaan spelen voor América FC, de favoriete club van zijn
finasteride wat op de dopinglijst staat. Hij vraagt geen contra-expertise aan en geeft aan dat dit middel in een haargroeimiddel zit wat hij al een tijd gebruikt. Hierdoor riskeert Romario een schorsing van twee maanden. Op 6 december maakt Vasco da Gama bekend dat Romario benoemd is tot speler/ coach[1]. Op 18 december krijgt Romario een voorwaardelijke schorsing van 120 dagen opgelegd voor het gebruik van een verboden middel. Op 14 februari 2008 wordt hij in hoger beroep echter vrijgesproken. Een week eerder was Romario opgestapt als trainer van Vasco da Gama na onenigheid met de voorzitter. Hij had aangekondigd zijn spelersloopbaan per 30 maart 2008 te beëindigen. Op 15 april 2008 beëindigde Romario zijn carrière als voetballer.
overleden vader. Hij werd er tevens benoemd tot technisch directeur. Hij speelde in één wedstrijd mee vooraleer in 2010 definitief te stoppen. Romario gooide zich na zijn actieve voetbalcarrière op de politiek waar hij deel uitmaakt van de Socialistische Partij.

Alles over Zinedine Zidane


Zinédine Yazid Zidane (Marseille, 23 juni 1972) is een voormalig Frans profvoetballer van Algerijns-Kabylische afkomst en

wordt door velen als één van de beste spelers ooit beschouwd. Zidane groeide op in de Marseillaanse wijk La Castellane, waar hij ook geboren was. Tijdens zijn profcarrière speelde hij voor AS Cannes, Girondins de Bordeaux, Juventus en Real Madrid. In het Franse nationale team speelde hij 108 interlands. Op het WK van 1998 was hij dé vedette die zijn vaderland aan de wereldtitel hielp. Zidane werd driemaal verkozen tot Wereldvoetballer van het jaar en won in zijn carrière onder meer een Wereldkampioenschap, Europees kampioenschap, Champions League, landstitels en nationale bekers. Zidane werd door Pelé in maart 2004 vermeld in de FIFA 100, de lijst van 's werelds beste spelers volgens de FIFA.

Juventus FC
In 1996, na de verloren finale in de UEFA Cup met Girondins Bordeaux, maakt Zidane de overstap naar Juventus, de club waar eerder Platini speelde in de jaren '80. Bij de overgang zou 3.500.000 euro gemoeid zijn. Hier zou hij gaan spelen onder de trainer Marcello Lippi, en samen met zijn landgenoot Didier Deschamps. Bij Juventus groeit Zidane uit tot de smaakmaker van de ploeg, en volgens voetballiefhebbers schuilt er een potentieel wereldtopper in de speler. Met Juventus won hij in het seizoen 1996/97 het landskampioenschap en de Wereldbeker (1-0 winst tegen River Plate). Ook werd hij in 1997 met Juventus Champions League-finalist, maar verloor de finale met 3-1 van Borussia Dortmund. Het seizoen erna was Zidane weer een dragende factor voor de Bianconeri, en wist het wederom een landstitel te pakken en de Champions League finale te bereiken, ditmaal tegen Real Madrid (1-0 verlies). In zijn 5 seizoenen voor Juventus zou Zidane uiteindelijk de Wereldbeker, de Intertoto Cup en twee landskampioenschappen veroveren. Hij werd geroemd om zijn spelinzicht, scherpe passes en individuele klasse. Mede door zijn grootse prestaties met het Franse elftal, groeit hij op dat moment uit tot de beste speler ter wereld. Real Madrid wilde ten koste van alles de begaafde spelverdeler in het witte shirt van Los Merengues krijgen. Nadat De Koninklijke het recordbedrag van 78 miljoen euro betaalde, vertrok Zidane in 2001 naar Real Madrid. Zidane werd hiermee de duurste speler tijdens een voetbaltransfer uit de voetbalgeschiedenis toentertijd.

Real Madrid
Zinédine Zidane bekroonde zijn eerste jaar Real Madrid, dat een recordbedrag van 78 miljoen euro voor hem neerlegde, met het winnen van de Champions League en de Super Cup in 2002. De Franse klasbak was de beste man van het team door altijd aanwezig te zijn in de aanvalsopbouw van Real. Tijdens de finale tegen Bayer Leverkusen speelde Zidane één van zijn beste wedstrijden. Dankzij de aannames, hakjes, schijnbewegingen en goed inzicht waren zijn acties een lust voor het oog voor veel voetballiefhebbers. Zidane besliste de wedstrijd door op de rand van het strafschopgebied met een halve omhaal in de linkerkruising te schieten en met Los Galácticos de Champions League te winnen.

Zidane in het shirt van Real Madrid
Zidane was met Real Madrid aanvankelijk succesvol op zowel sportief gebied met een Champions League en een landstitel in 2003, als op financieel gebied met een toegenomen marktwaarde in vooral Oost-Azië. Vanaf het seizoen 2003/2004
ging het sportief mis bij Real Madrid. Veteraan en aanvoerder Fernando Hierro moest vertrekken, evenals succestrainer Vicente del Bosque. Het beleid van de Real Madrid voorzitter Florentino Pérez was slechts financieel ingesteld en haalde David Beckham en Ronaldo om de merchandising op te stuwen. Ondanks regelmatige blessures wist Zidane met de Galácticos de supporters blij te maken met attractief voetbal. Desondanks wist Real Madrid geen noemenswaardige prijzen meer te winnen. Op 7 mei 2006 speelde Zidane zijn laatste wedstrijd voor Real Madrid, in de competitiewedstrijd tegen Villarreal CF dat plaatsvond in het Santiago Bernabéu stadion. Zidane scoorde in zijn afscheidswedstrijd, die uiteindelijk 3-3 eindigde. Zijn teamgenoten droegen speciale shirts waarop Zidane 2001-2006 in het teamlogo verwerkt zat. De Real Madrid fans schreeuwden massaal zijn naam tijdens de wedstrijd. Na de wedstrijd gaven ze hun voormalige publiekslieveling een warme staande ovatie met veel applaus en zongen gezamenlijk "Merci", waarop Zidane het veld in tranen verliet. Het zou zijn laatste wedstrijd zijn in professioneel clubverband.

Major League Soccer
Op 16 april 2007 bood Alexi Lalas, de manager van Los Angeles Galaxy, de inmiddels gestopte Zidane een contract aan voor een carrière in de Major League Soccer competitie. Eerder wist de Amerikaanse club ook al David Beckham voor vijf jaar te contracteren. Ook de Chicago Fire zou interesse hebben in de diensten van "Zizou". Zinédine Zidane heeft nooit op deze voorstellen gereageerd via persberichten.


Alles over Eric Cantona


Éric Cantona (Marseille, 24 mei 1966) is een Frans acteur en voormalig profvoetballer. Hij beëindigde zijn voetballoopbaan bij Manchester United, waar hij (in vijf seizoenen) vier Engelse landstitels en twee keer de FA Cup won. Cantona wordt gezien als een belangrijke speler in de terugkeer van Manchester United
als voetbalgrootmacht. In 2000 werd hij verkozen tot speler van de eeuw van de club en hij staat daar nog steeds bekend als "Eric the King".
Frankrijk
Cantona begon zijn loopbaan bij AJ Auxerre, nadat hij door Olympique Marseille te licht bevonden werd. Hier werd Cantona
 gevormd door Guy Roux en hij debuteerde in november 1983 in de Franse D1. Al vanaf het begin stond hij bekend als een speler die makkelijk zijn zelfbeheersing verloor. Cantona kon zijn draai niet vinden bij Auxerre, miste de cultuur en het warme weer in het zuiden en werd verhuurd aan Martigues. Daar voelde Cantona zich lekker in zijn vel en presteerde erg goed. Hierdoor werd hij teruggehaald naar Auxerre en hij veroverde daar een basisplaats. Hij draaide een erg goed seizoen en werd hij in augustus 1987 opgeroepen voor het Franse nationale elftal, en maakte zijn debuut op 12 augustus van dat jaar in de vriendschappelijke uitwedstrijd tegen West-Duitsland, die met 2-1 werd verloren door Les Bleus door twee treffers van Rudi Völler. Cantona nam vlak voor rust de enige Franse treffer voor zijn rekening. Tevens won hij met Jong-Frankrijk in 1988 het Europees kampioenschap.

Door het goede spel van de jonge Cantona kocht Olympique Marseille de speler voor de recordsom van 22 miljoen francs. Hoewel zijn debuut bij Marseille geweldig was, werd hij niet meer opgeroepen voor het Franse elftal. Nadat Cantona de Franse bondscoach Henri Michel beledigde, volgde er een schorsing van een jaar bij het Franse elftal. Zijn prestaties bij Marseille werden ook minder en tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Torpedo Moskou, toen hij werd gewisseld, verscheurde hij zijn shirt en gooide het weg. De club schorste hem voor een maand.

Cantona werd verhuurd aan Girondins de Bordeaux en daarna aan Montpellier, waar hij de Coupe de France won. Daarna keerde hij kort terug bij Marseille, maar werd vervolgens verhuurd aan Nîmes. Daar gooide hij een keer de bal naar de scheidsrechter en werd door de Franse bond voor een maand geschorst. Na beledigingen te hebben geuit op de bond werd deze schorsing met een maand verlengd. Cantona besloot hierop te stoppen met voetbal.

Engeland
Z
ijn fans wisten hem echter over te halen terug te keren en hij ging naar Engeland. Hij speelde een proefperiode 

bij Sheffield Wednesday, maar kwam in 1992 bij Leeds United uit. De club won in dat seizoen de toenmalige First Division, de huidige Premier League. Cantona was een van de dertien buitenlandse voetballers die in actie kwamen op de allereerste speeldag van de Premier League op 15 augustus 1992. De anderen waren Jan Stejskal, Andrej Kantsjelskis, Ronny Rosenthal, Roland Nilsson, Peter Schmeichel, Hans Segers, John Jensen, Anders Limpar, Gunnar Halle, Craig Forrest, Michel Vonk en Robert Warzycha. In november 1992 ging Cantona voor nog geen 2 miljoen dollar naar Manchester United. De club had door een blessurevan Dion Dublin en de verkoop van Mark Robins een probleem met het scoren van doelpunten. Cantona scoorde niet alleen goals, maar gaf ook kansen aan andere spelers. Manchester United won meteen weer prijzen.

In januari 1995 kwam Cantona in een slecht daglicht te staan toen hij in een uitwedstrijd bij Crystal Palace een karatetrap uitdeelde aan een fan van Crystal Palace die hem uitschold. Hij werd door de Engelse bond voor negen maanden geschorst, wat er onder meer voor zorgde dat Manchester de landstitel niet won. Na zijn terugkeer was Cantona meteen weer belangrijk voor de club.

Nevencarrière
Aan het eind van het seizoen 1996/97 kondigde hij aan te stoppen met voetballen. Het seizoen 1994/95, dat hij
grotendeels miste door zijn schorsing, bleek het enige seizoen waarin hij geen kampioen werd. Hij werd aanvoerder van het Frans nationaal strandvoetbalelftal. Ook gooide hij zich op het acteren: hij speelde in een aantal films en in diverse reclames.

Tegenwoordig is Cantona ambassadeur van Joga Bonito. Joga Bonito betekent letterlijk vertaald "speel mooi!" en is een vorm van voetbal waarin men zo mooi mogelijk probeert te voetballen door middel van trucjes en schijnbewegingen. Ander boegbeeld van Joga Bonito is Ronaldinho. Cantona is ook presentator van Joga TV, de reclames van Joga Bonito.

In 2009 speelde Cantona een van de twee hoofdrollen in de speelfilm Looking for Eric van de Britse regisseur Ken Loach. Cantona schiet daarin een depressieve postbode te hulp. Cantona speelt in de film zichzelf, en heeft aangekondigd meer te willen acteren.

Erelijst
Met clubteams
Auxerre:
    
Kampioen Franse "Division 3": 1984
     Winnaar Coupe Gambardella: 1985

Olympique Marseille:
    Coupe de France: 1989
    Landskampioen Frankrijk: 1991

Montpellier:
    
Coupe de France: 1990

Leeds United:
    
Landskampioen Engeland: 1992
     Charity Shield: 1992

Manchester United:
    
Landskampioen Engeland: 1993, 1994, 1996, 1997
     FA Cup: 1994, 1996

Met Frankrijk
    Europees Kampioen onder de 21: 1988
    Wereldkampioen strandvoetbal: 2005

Persoonlijke prijzen
    PFA Players "Player of the Year": 1994
    FWA Footballer of the Year: 1996
    Benoemd tot speler van de eeuw bij Manchester United: 2001

Films
Als acteur speelde Éric Cantona onder andere in:
Filmografie als acteur

Jaar     Titel                                          Rol    

1995     Le bonheur est dans le pré        Lionel        
1997     Question d'honneur                     ...        
1998     Elizabeth                                 Monsieur le Foix        
1998     Mookie                                    Antoine Capella        
1999     Les enfants du marais               Jo Sardi        
2001     La grande vie!                           Pétanque-speler 2        
2003     L'outremangeur                         Séléna        
2005     La vie est á nous!                      Pierre        
2005     Une belle histoire                         ...        
2007     Le deuxième souffle                   Alban        
2008     Jack Says                                   Man aan de bar        
2008     French Film                               Thierry Grimandi        
2009     Looking for Eric                         Zichzelf     

Volg dit blog

Bekijk hier nog meer Legends

Alles over Lionel Messi de geboren Legend

Lionel Andrés Messi Cuccittini (Rosario, 24 juni 1987) is een Argentijnse profvoetballer. De aanvaller      speelt sinds 2004 voor het eerste team van FC Barcelona en verlengde in december 2012 zijn contract    tot en met het seizoen 2017/18. Messi bezit naast de Argentijnse ook de Spaanse nationaliteit. Zijn       bijnaam is La Pulga (De Vlo). Deze kreeg hij vanwege zijn lengte en snelheid                                            
Clubvoetbal                                                                                             
Jeugd                                                                                                                                                           
Lionel Messi is op 24 juni 1987 in Rosario (Argentinië) geboren. Op 5-jarige leeftijd begon hij te voetballen bij de
buurtclub Grandoli die door zijn vader werd geleid. Toen hij 7 jaar werd, mocht hij zich inschrijven bij Newell's Old Boys en daarna bij de cantera (jeugdopleiding) van FC Barcelona. In het seizoen 2002/2003 vormde hij samen met onder meer Francesc Fàbregas, Gerard Piqué, Marc Valiente en Víctor Vázquez in de Cadete A het Baby Dream Team. Via Barça C en FC Barcelona B werkte Messi zich op naar de hoofdselectie. Bij Barça B wist hij 37 keer te scoren in 21 wedstrijden

Records bij debuut
Op 16 november 2003 debuteerde Messi in het eerste elftal van FC Barcelona in een oefenwedstrijd tegen FC Porto ter inwijding van het Estádio do Dragão. In de 74e minuut kwam hij als vervanger van Fernando Navarro in het veld. Met een leeftijd van 16 jaar, 4 maanden en 23 dagen was Messi na Paulino Alcántara en Haruna Babangida de jongste debutant in de geschiedenis van de Catalaanse club.Op 16 oktober 2004 speelde Messi onder trainer Frank Rijkaard zijn eerste officiële debuut voor Barça in het uitduel met stadgenoot Espanyol. Hij was toen de derde-jongste debutant voor Barcelona en de jongste speler van Barcelona die in de Primera Division speelde. Tegen Sjachtar Donetsk speelde hij zijn eerste duel in de Champions League. Zijn eerste doelpunt volgde op 1 mei 2005 in het competitieduel tegen Albacete. Op aangeven van Ronaldinho scoorde Messi als invaller de 2-0. Zijn goal betekende een clubrecord: de Argentijn was met zijn leeftijd van zeventien jaar, tien maanden en zeven dagen de jongste Barça-speler die een doelpunt maakte in de Primera División. Messi verbeterde het oude record van Jofre Mateu, die in mei 1998 als achttienjarige (en vier maanden) scoorde tegen UD Salamanca.

Messi zei over zijn voormalige trainer Rijkaard: "Ik zal nooit vergeten dat hij mijn carrière gestart heeft, dat hij mij het vertrouwen gegeven heeft, terwijl ik slechts zestien of zeventien jaar oud was

Seizoen 2005-2006
Op 16 september, voor de tweede keer in drie maanden, maakte Barcelona bekend dat ze het contract van Messi openbraken. Het werd bekend dat hij betaald werd als een eerste-elftalspeler en men verlengde het contract tot juni 2014. Messi kreeg de Spaanse nationaliteit op 26 September 2005 en kreeg daardoor eindelijk de mogelijkheid om te debuteren in de competitie van dat seizoen. Messi's eerste thuiswedstrijd in de Champions League van dat jaar was op 27 september tegen de Italiaanse club Udinese. De fans van Barcelona in het Camp Nou gaven Messi een staande ovatie bij zijn wissel, toen zijn balbehandeling en zijn passes naar Ronaldinho goed hadden uitgepakt voor Barcelona.

Messi scoorde zes goals in 17 wedstrijden in de competitie en scoorde tevens eenmaal in de Champions League (in zes wedstrijden). Zijn seizoen eindigde vroegtijdig op 7 maart 2006, toen hij last kreeg van een spierscheuring in zijn rechter dij tijdens de tweede helft van de tweede ronde van het gelijkspel tegen Chelsea. Het Barcelona van Rijkaard werd dat seizoen zowel de kampioen van Spanje als van Europa.

Seizoen 2007-2008
Tijdens het seizoen 2007-2008, scoorde Messi vijf goals in een week en zorgde daarmee dat Barcelona in de top vier van de competitie kwam te staan. Op 19 september scoorde Messi een goal toen Barcelona Lyon met 3–0 thuis versloeg in een wedstrijd tijdens de Champions League.[24] Hij scoorde tweemaal tegen Sevilla FC op 22 september[25] en op 26 september scoorde Messi nog tweemaals in een 4-1 overwinning op Real Zaragoza. De volgende goal van Messi kwam in de uitoverwinning (4-1) op Levante UD op 29 september 2007. Zijn tweede goal in de Champions League van dat seizoen was tegen VfB Stuttgart. Op 27 februari, speelde Messi zijn honderdste officiële wedstrijd voor Barcelona tegen Valencia.

Messi was genomineerd voor de FIFPro World XI Player Award onder de categorie aanvaller. Uit een peiling in de interneteditie van de Spaanse krant Marca bleek dat 77 procent hem zag als de beste speler van de wereld. Columnisten van kranten die op Barcelona gericht zijn, zoals El Mundo Deportivo en Sport stelden dat de Ballon d'Or aan Messi zou moeten worden gegeven, een mening die werd gedeeld door Franz Beckenbauer. Bekende personen uit het voetbal, zoals Francesco Totti verklaarden dat zij Messi als een van de beste voetballers in de wereld zien.

Messi stond voor zes weken aan de kant als gevolg van een blessure (spierscheuring in de linker dij) die hij had opgelopen tijdens de wedstrijd in de Champions League tegen Celtic. Het was de vierde keer in drie seizoenen dat Messi zo'n soort blessure opliep. Nadat Messi terugkwam van de blessure scoorde hij zijn laatste goal van het seizoen tegen Valencia op 4 mei 2008 in een 6-0 overwinning. Tijdens het seizoen had Messi 16 keer gescoord en 13 keer een assist geleverd tijdens de competitie.

Seizoen 2008-2009
Na het vertrek van Ronaldinho van de club, kreeg Messi in zijn plaats het rugnummer 10. Op 1 oktober 2008, tijdens een
wedstrijd in de Champions League tegen Sjachtar Donetsk, scoorde Messi tweemaal in de laatste zeven minuten, nadat hij in het veld kwam als een wissel voor Thierry Henry, waarmee hij een 1-0 achterstand wist om te buigen in een 2-1 overwinning voor Barcelona. De volgende competitiewedstrijd was tegen Atlético Madrid, een wedstrijd die vooraf bekendstond om de vriendschappelijke strijd tussen Messi en zijn goede vriend Sergio Agüero. Messi scoorde een goal uit een vrije trap en bereidde tevens een goal voor in de wedstrijd die Barcelona met 6-1 won.  Messi scoorde nog een tweetal indrukwekkende goals tegen Sevilla, namelijk een volley van 23 meter en goal waarbij hij de keeper omspeelde en uit een lastige hoek raak wist te schieten. Op 13 december 2008, tijdens de eerste Clásico van het seizoen, scoorde Messi de tweede goal in de 2-0 overwinning van Barcelona op Real Madrid. Hij werd ook tweede in de verkiezing van beste speler van het jaar in 2008 met 678 punten.

Messi scoorde zijn eerste hattrick van 2009 in een wedstrijd in de Copa del Rey tegen Atlético Madrid die Barcelona met 3-1 wist te winnen. Messi scoorde een ander belangrijk tweetal doelpunten op 1 februari 2009, toen hij in het veld kwam als wissel in de tweede helft, waarmee hij er voor zorgde dat Barcelona Racing Santander met 1-2 versloeg, nadat het met 1-0 had achtergestaan. Het tweede doelpunt was Barcelona's 5000ste competitietreffer. In de 28ste ronde van de competitie scoorde Messi zijn 30ste treffer van het seizoen in alle competities, terwijl hij meehielp aan de 6-0 overwinning van Barcelona op Málaga CF. Op 8 april 2009, scoorde hij tweemaal tegen Bayern München in de Champions League, waarmee hij een persoonlijk record van acht goals neerzette in die competitie. Op 18 april scoorde Messi zijn 20ste competitietreffer in een 1-0 overwinning op Getafe, waarmee hij ervoor zorgde dat Barcelona zijn voorsprong van zes punten op Real Madrid behield.

Terwijl het seizoen voor Barcelona zijn einde naderde, scoorde Messi tweemaal (zijn 35ste en 36ste treffer in alle competities) tijdens een 6-2 overwinning op Real Madrid in het Santiago Bernabéu in wat de grootste nederlaag van Real was sinds 1930. Na het scoren van ieder doelpunt rende hij naar de fans en camera's, terwijl hij zijn shirt optilde waaronder hij een ander T-shirt droeg met het opschrift Síndrome X Fràgil, Catalaans voor het Fragiele-X-syndroom. Dit deed hij om zijn steun te betuigen aan kinderen die aan deze aandoening lijden. Messi was betrokken bij het opzetten van de goal van Andrés Iniesta in de blessuretijd tegen Chelsea in de halve finale van de Champions League, waardoor Barcelona in de finale van de Champions League stond tegen Manchester United. Messi won zijn eerste Copa del Rey op 13 mei, toen hij eenmaal scoorde en tweemaal een goal opzette, in een 4-1 overwinning op Athletic Bilbao.[48] Hij hielp zijn team de dubbel te pakken door het winnen van de competitie. Op 27 mei hielp Messi Barcelona de Champions League te winnen door een tweede doelpunt te scoren in de 70ste minuut, waardoor Barcelona met twee doelpunten verschil voorstond. Hij werd ook de topscoorder in de Champions League, de jongste in de geschiedenis van het toernooi, met negen doelpunten. Messi won de prijs voor beste aanvaller in de Champions League en de prijs voor beste speler in de Champions: het resultaat van een spectaculair seizoen in de Champions League. De overwinning betekende dat Barcelona zowel de Copa del Rey, La Liga als de Champions League gewonnen had in een seizoen, het was de eerste Spaans club die dit ooit gelukt was.

Seizoen 2009-2010
Na het winnen van de UEFA Super Cup, stelde de trainer van Barcelona, Josep Guardiola, dat Messi waarschijnlijk de beste
speler was die hij ooit had gezien. Op 18 september tekende Messi een nieuw contact met Barcelona, dat doorliep tot 2016. In het contract was koopsom van €250 miljoen opgenomen en tevens werd Messi, samen met Zlatan Ibrahimović, de best betaalde speler uit de Spaanse competitie, met een jaarinkomen van ongeveer €9,5 miljoen.Vier dagen later, op 22 september, scoorde Messi twee goals en zette ook twee doelpunten op in de 4-1 overwinning van Barcelona op Racing Santander in de competitie. Hij scoorde zijn eerste Europese doelpunt van het seizoen op 29 september in een 2-0 overwinning op Dynamo Kiev, en trok toen zijn doelpuntensaldo op naar zes goals in zeven wedstrijden in de competitie met een goal in een 6-1 overwinning op Real Zaragoza in Camp Nou.

Messi werd de winnaar van de Ballon d'Or op 1 december 2009, voor Christiano Ronaldo met het grootste verschil ooit: 473 tegen 233. Na het uitreiken van de prijs vertelde Messi dat hij de prijs opdroeg aan zijn familie: "ze waren er altijd voor mij en voelden vaak de emoties sterker dan ikzelf."

Op 19 december scoorde Messi het winnende doelpunt in de finale van de wereldbeker voor clubs tegen Estudiantes in Abu Dhabi, wat er voor zorgde dat zijn club de zesde titel van het jaar pakte. Twee dagen later kreeg Messi de prijs voor speler van het jaar van de FIFA, waarmee hij Christiano Ronaldo, Xavi, Kaká en Andrés Iniesta versloeg. Het was de eerste keer dat hij de prijs won en hij werd tevens de eerste Argentijn die de prijs ooit won. Op 10 januari 2010 scoorde Messi zijn eerste hattrick van het seizoen tegen CD Tenerife in een 0-5 overwinning, en op 17 januari scoorde hij zijn onderdste goal voor de club in een 4-0 overwinning op Sevilla.

Messi begon toen aan een indrukwekkende serie door 11 keer te scoren in vijf wedstrijden. Eerst scoorde hij in de 84ste minuut tegen Málaga waarmee een 2-1 overwinning werd veiliggestelde, toen scoorde hij twee goals tegen UD Almería in een 2-2 gelijkspel. Hij ging door met scoren in een indrukwekkende week, waarin hij acht keer scoorde: hij startte met een hattrick tegen Valencia CF in een 3-0 thuisoverwinning, toen scoorde hij twee goals tegen Stuttgart, in een 4-0 overwinning dat de kwalificatie van Barcelona voor de kwartfinale van de Champions League zeker stelde en uiteindelijk scoorde hij een hattrick tegen Zaragoza in een 4-2 uitoverwinning. Hij speelde zijn 200ste officiële wedstrijd voor Barcelona tegen Osasuna op 24 maart 2010.

Op 6 april 2010, voor de eerste keer in de carrière van Messi, scoorde hij viermaal in een wedstrijd, in de 4-1 thuisoverwinning van Barcelona op Arsenal in de tweede wedstrijd van de kwartfinale van de Champions League. Dit zorgde er ook voor dat Messi Rivaldo voorbijging als persoon die de meeste doelpunten voor Barcelona maakte in deze competitie. Op 10 april, scoorde Messi zijn 40ste treffer van het seizoen toen hij de eerste goal scoorde in een 2-0 uitoverwinning op Real Madrid in El Clásico. Op 1 mei, speelde Messi zijn 50ste wedstrijd van het seizoen en scoorde twee doelpunten in een 4-1 uitoverwinning op Villarreal. Slechts drie dagen later, op 4 mei, scoorde Messi twee doelpunten in nog een 4-1 thuisoverwinning op Tenerife. Messi scoorde zijn 32ste goal in de competitie op 8 mei, tijdens de de overwinning uit op Sevilla, en in de laatste wedstrijd tegen Valladolid, scoorde hij tweemaal in de tweede helft, waarmee hij gelijk kwam met het record van Ronaldo om 34 maal te scoren in een seizoen en kwam hij vier goals achter het record van Telmo Zarra. Hij werd voor de tweede maal op rij verkozen tot beste speler van de competitie op 3 juni 2010

Seizoen 2010-2011
Op 21 augustus 2010 scoorde Messi een hattrick in een 4-0 overwinning op Sevilla FC in de Supercopa de España, waarmee Barcelona de eerste prijs van het seizoen pakte, nadat de eerste wedstrijd met 1-3 verloren ging. Hij begon ook zijn competitieseizoen met een goal, door na drie minuten te scoren tegen Racing Santander op 29 augustus 2010. Hij etaleerde daarna zijn uitstekende vorm in de groepsfase van de Champions League tegen Panathinaikos door twee maal te scoren en tweemaal een goal voor te bereiden. In dezelfde wedstrijd raakte hij nog tweemaal de paal of lat.

Op 19 september 2010, had Messi last van een enkelblessure dankzij een slecht uitgevoerde tackle door Tomáš Ujfaluši, een verdediger van Atlético Madrid in de 92ste minuut van hun wedstrijd in de derde rond in het Estadio Vicente Calderón. Men was eerst bang dat Messi een gebroken enkel had, die hem voor minimaal zes maanden aan de kant zou houden, maar uit een MRI bleek dat hij 'slechts' zijn enkel had verzwikt. Teamgenoot David Villa stelde dat de tackle op Messi zeer hard was, maar stelde tevens dat hij geloofde dat de Atléticoverdediger de tackle aanging om Messi te blesseren. Het voorval werd breed uitgemeten in de media en leidde tot de discussie of elke speler evenveel beschermd moet worden. Toen Messi hersteld was, scoorde hij in een 1-1 gelijkspel tegen RCD Mallorca. Hij scoorde nogmaals in de Champions League tegen FC Kopenhagen, waarmee hij meehielp aan een 2-0 thuisoverwinning. Messi ging door met scoren tegen Zaragoza en Sevilla. In november begon hij direct weer met een goal in een 1-1 gelijkspel uit tegen Kopenhagen en een 3-1 uitoverwinning op Getafe, een wedstrijd waarin hij ook voorzette op goals van David Villa en Pedro Rodríquez. In de volgende competitiewedstrijd tegen Villarreal CF, scoorde hij een mooi doelpunt in samenwerking met Pedro, die ervoor zorgde dat Barcelona met 2-1 voorkwam. Na nog een doelpunt van Messi werd een 3-1 overwinning veiliggesteld. Dit was de zevende opeenvolgende wedstrijd waarin Messi scoorde, een verbetering van zijn vorige record van zes. Hij bereikte ook het aantal van 50 doelpunten in het kalenderjaar 2010. Tegen Almería scoorde hij zijn tweede hattrick van het seizoen in een indrukwekkende 8-0 uitoverwinning. Zijn tweede doelpunt was zijn honderdste competitietreffer voor Barcelona. Messi scoorde in zijn negende wedstrijd op rij (tiende inclusief de vriendschappelijke wedstrijd tegen Brazilië) in een 3-0 uitoverwinning op Panathinaikos. Messi's goalreeks eindigde op 29 november in El Clásico, maar Barcelona wist nog steeds met 5-0 te winnen waarbij Messi tweemaal Villa voor het doel zette. De volgende wedstrijddag scoorde Messi tweemaal en bereidde er een voor in de wedstrijd tegen Osasuna. Messi scoorde nog tweemaal tegen Real Sociedad. In de derby van Barcelona, die FC Barcelona met 1-5 won, bereidde hij tweemaal voor, voor Pedro en Villa. Zijn eerste doelpunt van 2011 was tegen Deportivo La Coruña uit een vrije trap in een 4-0 uitoverwinning, een wedstrijd waarin hij tevens voorzette voor Pedro en Villa.
Messi won de FIFA Ballon d'Or, waarbij hij zijn teamgenoten Xavi en Iniesta versloeg. Messi was voor het vierde opeenvolgende jaar genomineerd voor de prijs.[99] Slechts twee dagen na het winnen van de prijs scoorde Messi zijn eerste hattrick van het jaar en derde van het seizoen tegen Real Betis. Hij begon de tweede ronde van de competitie met een goal, uit zijn tweede penalty tegen Racing de Santander. Na het scoren van de penalty liet Messi een opdruk op een shirt onder zijn tenue staan, waarop stond, "Gefeliciteerd met je verjaardag, mami." Messi ging door met het maken van doelpunten met een tweetal tegen Almería in de halve finale van de Copa del Rey, en scoorde weer tweemaal een week later tegen Hércules CF. Op 5 februari, brak Barcelona het record van langste reeks overwinningen in de competitie met een zestiende overwinning op Atlético Madrid dat 3-0 verslagen werd in Camp Nou. Lionel Messi scoorde een hattrick waarmee de winst zeker was en stelde na de wedstrijd dat het een eer was om "een record te breken dat door voetballers als Di Stéfano was gevestigd". Hij stelde tevens dat: "een record al zo lang staat, omdat het heel lastig is om te behalen en wij hebben het gehaald door een zeer lastige tegenstander te verslaan, die in lastige situtie zit, wat het zelfs nog lastiger maakt."

Na twee wedstrijden zonder treffer, scoorde Messi de winnende tegen Athletic Bilbao in een wedstrijd die Barcelona met 2-1 won. De week daarna scoorde hij zijn eerste kopgoal van het seizoen tegen Mallorca in een 3-0 uitoverwinning. Door deze overwinning wist Barcelona gelijk te komen met het record van de Baskische club Real Sociedad door 19 uitwedstrijden op rij ongeslagen te blijven. Dit record werd drie dagen later verbroken toen Messi de enige goal van de wedstrijd scoorde in de uitwedstrijd tegen Valencia. Op 8 maart scoorde Messi twee goals tegen Arsenal FC in een wedstrijd in de Champions League in Camp Nou, waardoor Barcelona met 3-1 won en zich kwalificeerde voor de kwartfinales van de Champions League. Nadat Messi een maand niet gescoord had, scoorde hij tweemaal tegen Almería, de tweede goal was zijn 47ste van het seizoen, evenveel als Messi in het gehele voorgaande seizoen gescoord had. Hij verbeterde zijn persoonlijke record op 12 april 2011 door de winnende te maken tegen Sjachtar Donetsk, in een wedstrijd in de Champions League. Hierdoor werd Messi de persoon die de meeste doelpunten voor Barcelona heeft gescoord in een seizoen. Messi scoorde zijn achtste goal in een 1-1 gelijkspel in El Clásico in het Estadio Santiago Bernabéu. Op 23 april scoorde Messi zijn 50ste treffer van het seizoen tegen Osasuna in een 2-0 thuisoverwinning. In de wedstrijd werd hij als wissel in de 60ste minuut ingebracht. In de Champions League-finale scoorde Messi het 2e doelpunt in de 3-1-overwinning tegen Manchester United. Met dit 12e doelpunt in deze Champions-Leaguecampagne, evenaarde Messi het record van Ruud van Nistelrooij uit het seizoen 2002/2003. Daarnaast werd hij na de wedstrijd verkozen tot Man of the Match. Een halve week later, begin juni 2011, krijgt Messi voor het derde seizoen op rij de Trofeo Alfredo di Stéfano. Deze beker wordt jaarlijks uitgereikt aan de beste speler van het afgelopen seizoen in de Spaanse competitie.

Seizoen 2011-2012
In het seizoen 2011-2012 begon Messi met drie goals in twee onderlinge ontmoetingen met Real Madrid in de Supercopa de España. Deze wedstrijden eindigden in 2-2 en 3-2 en daardoor pakte Barcelona zijn eerste prijs van het seizoen. Tevens werd Messi door zijn doelpunten de meest scorende speler in de Supercopa de España aller tijden met acht doelpunten. Op 7 maart 2012 won FC Barcelona in de Champions League van Bayer Leverkussen met 7-1. Messi maakte vijf van de zeven doelpunten. Daarmee schreef hij geschiedenis, want nog nooit had een speler vijf doelpunten gemaakt in een Champions League-duel. Hiermee ging Messi (54 doelpunten) ook Thierry Henry (50 doelpunten) voorbij in de lijst van topschutters aller tijden. In de Primera División maakte Messi dit seizoen vijftig doelpunten, waarmee hij de Trofeo Pichichi won en een record neerzette wat betreft gemaakte doelpunten. Dit seizoen werd Messi de winnaar van de Gouden Schoen, voor Cristiano Ronaldo en Robin van Persie. 



ALLES OVER RUUD GULLIT

Ruud Gullit (Amsterdam, 1 september 1962), officiële naam Rudi Dil en bijgenaamd Zwarte Tulp, is een Nederlands voormalig voetballer. Hij won diverse grote prijzen zoals het EK en de Europacup I. Hij was onderdeel van de gouden generatie die in 1988 Europees Kampioen werd, en waarvan ook Marco van Basten en Frank Rijkaard deel uitmaakten. De tweevoudig Wereldvoetballer van het jaar werd door Pelé in maart 2004 vermeld in de opgestelde Lijst FIFA 100 beste spelers.

In 1996 zette hij een punt achter zijn carrière en begon hij een carrière als trainer. Momenteel zit hij zonder club nadat hij op 14 juni 2011 ontslagen werd bij de Russische voetbalclub Terek Grozny. Eerder werkte hij ook als hoofdtrainer bij Feyenoord, Newcastle United, Chelsea, Los Angeles Galaxy, het Nederlands elftal onder 21 en was hij ambassadeur van het HollandBelgium Bid.

Biografie
Gullit werd geboren te Amsterdam als buitenechtelijk kind van de Surinamer George Gullit en de Amsterdamse Ria Dil.
Ruud zou de naam van zijn vader gebruiken, hoewel hij bij de Burgerlijke Stand ingeschreven staat als Rudi Dil. De vader was in 1958 met zijn vrouw en drie kinderen naar Nederland geëmigreerd. Hij zocht zijn buitenvrouw en zoontje wel regelmatig op, maar bleef bij zijn gezin wonen.

Jeugd

Gullit begon met voetballen bij De Meerboys, en speelde vervolgens bij DWS. Vervolgens werd hij naar HFC Haarlem gehaald, waar hij zijn profdebuut zou maken. Ook voetbalde hij veelal op het Balboaplein in Amsterdam, samen met onder andere zijn latere ploeggenoot Frank Rijkaard. AFC Ajax had in de seizoenen 1978/79 en 1979/80, in de tijd dat Cor Brom en Leo Beenhakker trainer waren, aanvankelijk belangstelling voor Gullit, maar contracteerde hem uiteindelijk niet.

LEES HIER HET VOLLEDIGE BERICHT 

Alles over Ronaldo Luis Nazário de Lima


Ronaldo Luis Nazário de Lima (Rio de Janeiro, 18 september 1976), beter bekend als Ronaldo, is een voormalig Braziliaans profvoetballer. Behalve in zijn thuisland voor Cruzeiro en SC Corinthians, speelde hij in Europa voor PSV, FC Barcelona, Internazionale, Real Madrid, AC Milan. Namens Brazilië scoorde Ronaldo 62 keer in 98 interlands en was hij dé vedette die zijn vaderland aan vijf hoofdprijzen hielp, waarvan twee wereldtitels. De veelvuldig scorende centrumspits wordt gezien als één van de beste spitsen aller tijden. Zijn bekendste bijnaam luidt Het Fenomeen.


Clubvoetbal
Hij kreeg de naam Ronaldo omdat de verpleger die zijn moeder hielp met de bevalling ook zo heette. Ronaldo begon 

zijn carrière in 1993 bij Cruzeiro EC in Brazilië. Hij werd daar na één jaar weggeplukt door PSV Eindhoven PSV Eindhoven Door zijn transfer naar PSV trad Ronaldo in de voetsporen van Romário. Voor PSV speelde Ronaldo 57 officiële wedstrijden en scoorde daarin 54 maal. Hij won met PSV de KNVB beker en werd topscorer met PSV door in totaal 30 keer voor de ploeg te scoren. Het leverde hem een transfer op naar FC Barcelona voor ongeveer 34 miljoen gulden.

FC Barcelona
Hij zou daar maar één seizoen spelen, waarin hij in 37 wedstrijden 34 maal scoorde en daarmee de Trofeo Pichichi als topscorer van de Primera División won. Met Barcelona won hij de Europa Cup II. In deze finale nam Ronaldo, vanaf de stip, het enige doelpunt in de finale tegen het Franse Paris SG voor zijn rekening. Een recordtransfer Op 20-jarige leeftijd werd Ronaldo als de beste speler van de wereld aangezien. Hij was Wereldvoetballer van het jaar in 1996 en 1997.

Internazionale
Al op een jonge leeftijd werd Ronaldo tot één der grootste voetballers ooit gerekend. Na de succesvolle jaren bij PSV en
Barcelona, vertrok hij naar Internazionale waar hij het moeilijk had met vele concurrenten, zoals de Chileen Iván Zamorano en de Italiaan Christian Vieri, maar hij maakte alle verwachtingen waar door 25 doelpunten te maken in zijn eerste seizoen. Zo sleepte hij de prijs voor de beste buitenlandse debuterende spits in de wacht. Ronaldo stond behalve om zijn goals echter ook bekend om zijn blessureleed. Toen hij na een zware knieblessure en maandenlang revalideren zijn rentree maakte, zakte hij reeds na 7 minuten weer door diezelfde knie. Na nog eens 20 maanden revalidatie, maakte Ronaldo op 4 april 2002 zijn rentree voor de Nerazzuri, toen hij in de halve finale van de UEFA Cup als invaller twintig minuten meespeelde tegen Feyenoord. Hierdoor was Ronaldo maar net op tijd hersteld voor het WK in Japan en Zuid-Korea.

Door zijn grootse prestaties tijdens het WK 2002, ontvangt hij de titels Europees en Wereldvoetballer van het jaar. Real Madrid wilde ten koste van alles Het Fenomeen in het witte shirt van Los Merengues krijgen. Diens clubpresident Florentino Pérez wilde van Real Madrid de grootste en beste club ter wereld maken door het aantrekken van louter stervoetballers. Voor aanvang van het seizoen 2002/2003 vertrok Ronaldo, ondanks zijn verleden bij FC Barcelona, naar Real Madrid.

Alles over Stojkov Hristo


Clubvoetbal

Stoitsjkov begon als profvoetballer bij Hebros Harmanli in 1982. Vanaf 1984 droeg de aanvaller het shirt van 
CSKA Sofia. In 1985 ontaarde de Bulgaarse bekerfinale tussen CSKA en aartsrivaal Levski Sofia in een grote vechtpartij. Stoitsjkov was een van de aanstichters en het Centraal Comité van de Communistische Partij legde hem een levenslange schorsing op. Stoitsjkov besloot elektricien te worden.

Na een jaar werd de schorsing alweer opgeheven en de Bulgaar kon weer doorgaan met profvoetbal bij CSKA. In vier seizoenen bij de club uit Sofia zou Stoitsjkov bijna tweehonderd keer scoren. Drie daarvan maakte hij in de dubbele ontmoeting tegen FC Barcelona in een Europese halve finale. Johan Cruijff was zeer onder de indruk van Stoitsjkov en hij haalde de aanvaller voor vier miljoen dollar naar Barcelona.

Bij de Catalaanse club groeide Stoitsjkov uit tot een wereldster. Stoitsjkov maakte deel uit van het zeer succesvolle Dream Team en de Bulgaar vormde eerst met Michael Laudrup en later met Romário een levensgevaarlijk duo in de spits. Stoitsjkov trof veelvuldig doel en hij was de schrik van menig verdediger, wat hem de bijnaam De Giftige Pijl opleverde. Hoogtepunt van zijn tijd bij Barça was de winst van de Europacup I in 1992.

In het seizoen 1995/96 speelde Stoitsjkov voor het Italiaanse Parma FC, maar na één jaar keerde hij weer terug naar FC Barcelona. Onder leiding van trainer Bobby Robson en samen met Ronaldo werd de Europacup II veroverd in 1997. Uiteindelijk vertrok Stoitsjkov na ruzie met Louis van Gaal in 1998.

Via het Arabische Al-Nassr en het Japanse Kashiwa Reysol, kwam de Bulgaar in de Verenigde Staten terecht. Daar speelde Stoitsjkov voor Chicago Fire (2000-2002) en DC United (2003). Eind 2003 beëindigde Stoitsjkov zijn loopbaan als profvoetballer. Vier jaar eerder werd hij tweede in de verkiezing van Bulgaars voetballer van de 20e eeuw, na Georgi Asparuhov.